Тылдың тұсында тынымсыз еңбек еткен жандардың әр күні аңыз әңгімедей. Сұрапыл соғыс басталған жылдары небәрі сегіз жаста болған Ұлмекен әжей, бала болса да біраз қиындықты өз көзімен көргенін айтады.

Өкінішті сол ауданымызда бұл күні көзі тірі Ұлы Отан соғысына қатысқан жауынгерлер қалмады. Бүгінгі жас ұрпаққа өткен күннің ауыр тарихын тыл еңбеккерлерінің естеліктері арқылы жеткізіп келеміз. Қазіргі таңда ауданда 25 тыл ардагері ғана бар. Мереке қарсаңында сол жылдардағы қиыншылықты, тылдағы тынымсыз тіршілікті оқырмандармен бөлісу үшін тыл ардагерін іздеген болатынбыз.

Сұм соғыстың аяқталғанына биыл 77 жыл толса да, оның ізі әлі күнге дейін сайрап жатыр. Оны сол жылдары өмір сүрген қарияларымыздың жанарынан-ақ байқауға болады. Ал, олардың сөздерінен жарқын болашаққа деген сенім мен өскелең ұрпақтан күтер үміттің мол екенін аңғарамыз. Соғыс біреуді жетім, біреуді жесір етіп, ананы баласынан айырды...

“Сынық қанат көбелек, ол да өмір іздемек” - Абай аудармасындағы осы бір тағылымды сөз тағдырдың сынағына тап болған талай жанның қайта еңсе тіктеуіне түрткі болды ау. Өмір үшін күресе білетін өжет жандардың мүмкіндігі ешқашан шектелмек емес.