5 мамыр – Бүкіләлемдік акушерлер күні. Бұл — білім, қамқорлық пен шексіз төзімділікті біріктіретін мамандық. Бүгін біз сіздерді ерекше жанмен таныстырғымыз келеді — әр анаға өмірінің ең нәзік, ең сезімтал сәттерінде қолдау көрсететін акушер Болғаным Әлбекова туралы айтып өтпекпіз, деп хабарлайды AtyrauPress тілшісі.
Ана мен бала өмірге келген перзентханада электр жарығы сөнсе де, ішіндегі тіршілік бір сәтке де тоқтамайды. Жаңа туған сәбимен бірге, ана да жаңа өмірге келгендей болады. Және сол сәтте оның жанында – акушер болады. Бірақ бұл — босануға көмектесетін акушер емес. Бұл — ананың жанында босанғаннан кейін қалатын, қасында болатын акушер. Ол — босанудан кейінгі бөлімде қызмет ететін маман.
Болғаным Әлбекова — 36 жылдық тәжірибесі бар акушер. Оның алдынан мыңдаған әйел өтті: олар босанғаннан кейін палата табалдырығын ерекше толқыныспен аттап өтті. Бір қызығы, олардың әрқайсысы Болғаным апайдың есінде мәңгіге сақталып қалды.
Оның жұмыс күні ауысымнан бұрын басталып кетеді. Ол «өз қыздарының» түні қалай өткенін білу үшін ерте келеді. Кейде үйден өзі қайнатып әкелген түймедақ шайын да ала келеді. Сұрақтары да шын жүректен қойылады: «Халдерің қалай? Ұйықтай алдың ба? Бөбегің мазасызданған жоқ па?». Жауап көбіне бір: «Болғаным апа, сіз жанымызда болғаныңызға рахмет».
«Жас ана бізге түскенде, оны жылы шыраймен қарсы алу — міндет. Біз баланы қалай дұрыс емізу керек екенін көрсетеміз, қорқынышты қалай жеңуге болатынын түсіндіреміз. Қандай сезімдер қалыпты, ал қашан дәрігерге жүгіну керек екенін айтып береміз. Бөлім ережелерін түсіндіреміз. Біздің бөлімде әйелдер ерекше сезімтал болады. Босану артта қалды, бірақ алда — мүлде жаңа кезең. Қорқыныш, шаршау, гормондар, еш себепсіз көз жасы. Мұндай сәтте олардың жанында отырып қолдау көрсету, түсіну маңызды» дейді ол.
Оның дауысын бір естіген адам ұмытпайды. Себебі ол — сабырлы. Қолдары — сенімді, жылы, календула майының иісі сіңген. Жүзінен әрқашан жылу мен мейірім кетпейді. Ол бірінші болып баланы қалай тамақтандыру керектігін көрсетеді. Ауру мен қорқыныштың қайдан пайда болатынын және бәрі өткінші екенін түсіндіреді. Егер жағдай тым қиын болса — құшақтап жұбатады. Тіпті үйге қайтатын уақыт келсе де, қасында қала береді. Өз жұмысын ерлік деп санамайды. Тек жай ғана: "Мен жағдайыңыз жеңілдегенше жаныңызда боламын" дейді.
«Босанудан кейінгі бөлімнің акушеркасы болу – тек медициналық біліммен шектелмейді. Бұл – терең эмпатияны, тыңдай білуді, қажетті сөзді тауып айтуды және ең қажет сәтте бірге бола білуді талап ететін жұмыс. Мен бұл жерге 20 жасымда, 1989 жылы Гурьев медицина колледжін бітірген соң келдім. Алдымен Қостанай қаласына жолдама берілді, бірақ бір айдан кейін отбасылық жағдайларға байланысты қайта оралып, содан бері облыстық перзентхананың физиология бөлімінің босанудан кейінгі бөлімінде жұмыс істеп келемін», – дейді Болғаным апай.
Осы жылдар ішінде ол әріптестері арасында үлкен құрмет пен беделге ие болды. Оның ақыл-кеңесінсіз бірде-бір жас маман жұмысқа кіріспейді. Болғаным апай жігерлендіріп, қолдап, қанаттандыра біледі.
Қызығы, оның балалары мүлде басқа жолды таңдаған. Ұлы – дене шынықтыру пәнінің мұғалімі, ал қызы – математика пәнінің оқытушысы. Олар анасының мамандығы – ерекше миссия екенін, бұл жолды кез келген адамның таңдай алмайтынын айтады.
Бүгін, Бүкіләлемдік акушерлер күні, біз Болғаным Әлбекова сынды жандарға алғыс айтамыз. Себебі, сәби босану залында дүниеге келсе, ал ана — осындай мейірімді акушерлердің қолында өмірге келеді.
Амандық АБДОЛ
Суреттерді түсірген: Динара ҚАНБЕТОВА
