Біздің елде соғыстың қайғысына ұшырамаған бірде-бір отбасы жоқ. Соғыс біреудің әкесін, біреудің ағасын немесе әпкесін алды. Сарбаздың оралуы туыстары үшін қандай бақыт болды!
Әбілқайыр Джукалов 1912 жылы Новобогат ауданы Манаш ауылында дүниеге келген. Ауыл тұрғындары балық аулаумен айналысты, теңіздің жақындығы әсер етті. Әбілқайыр ақылды бала болып өсті, 16 жасында Астрахан балық шаруашылығы техникалық училищесінің дайындық курстарына түсті.
Ал аяқтағаннан кейін еңбек жолын Астрахань облысы Құмөзек ауданының балықшысы болып бастаған. Кейіннен жас жігіттің еңбекқорлығы мен адалдығы оның мансаптық өсуіне ықпал етті — ол балықшылар артелінің жетекшісі болып тағайындалды. Осылайша ол Басқарма төрағасының орынбасарына дейін көтерілді. Бірақ ол туған жеріне тартылды және ол Манаш ауылына оралуға шешім қабылдады. Ауылына келіп ауылдық кеңестің қызметкері болып жұмысқа орналасты.
Жоспарларды соғыс бұзды. 1942 жылы Әбілқайыр майданға шақырылып, дайындық әскери курстарынан өтіп, Сталинград шайқасына түседі. Манаштан келген ер адам артиллерия бригадасында зеңбірекші болып қызмет етеді. Тарихтан бәріміз білеміз, сол шайқаста қанша жауынгер болды…
Бақытымызға орай, Әбілқайыр аман қалуға дайын болды. Соғыста ол өзін батыл күрескер ретінде көрсетті, бұған дәлел-жоғары мемлекеттік награда, 1943 жылы Манаш жауынгері Отан соғысы орденімен марапатталды. Ең бастысы, ол туған өлкесіне оралды, туыстарымен кездесті. Өмірінің соңына дейін өз елінің игілігі үшін жұмыс істеді. Соғыстан кейін тағдыр Әбілқайырды елдің оңтүстігіне — Оңтүстік Қазақстан облысының Түлкібас ауданына алып келді. Мұнда ол үйленіп, энергетикалық кәсіпорында жұмыс істеді. Кейін сол кездегі астана — Алматыға жұмысқа жіберілді.
Энергетика саласында ол өзін жақсы жағынан дәлелдеді. Алайда, туған жерлерге деген сағыныш оны ешқашан қалдырған емес. 1957 жылы Гурьевке оралады, ал 1958 жылдан бастап Балықшы ауылындағы балық консервілеу комбинатында жұмыс істей бастайды. Сол жерден зейнетке шықты. Жұбайымен бірге қызы мен ұлын тәрбиеледі. Әбілқайыр Джукалов 1987 жылы қайтыс болды.
Бұл жеңістің қарапайым сарбаздары туралы қарапайым әңгімелердің бірі, біз оны әрдайым ұмытып кете бермейміз. Бірақ бүгін есімізде. Адамзат тарихындағы ең қанды соғыста жеңіске жеткендердің ешқайсысы ұмытылмауы керек.
