Біз, ардагерлер, өмірдің талай өткелінен өттік, тағдырдың талай соқпағына тап болдық. Сұрапыл жылдар мен ауыр кезеңдердің салмағын сезініп, сол күндердің күрескері болдық. Соғыстан кейінгі өмір де оңай болған жоқ. Майданға барлық ер-азаматтар аттанып кеткен соң, бар ауыртпалық әйелдер мен жас балалар, қарттардың иығына түсті. Ауылда бала болып ойнай алмай, балалық шағымыздың қызығын ауыр еңбекпен алмастырдық. Колхоз жұмысына белсене араластық. Колхозда көктем шықса өгіздің басын жетектеп, оған соқа жегіп, жер жыртамыз. Мал азығын дайындаймыз. Майданнан «қаралы қағаз» келсе жасып қаламыз, сосын жауға деген өшпенділігіміз тұла бойды кернеп, демалыссыз еңбек етеміз. Майдан шебіндегі жауынгерлерге арнап жылы киімдер тігіп, еліміздің барлық ауылдары азықтарының ең соңғы түйірлеріне дейін майданға беріп отырды ғой. Бала болып ойнай да алмаған біздер үшін бұл соғыс көкейден өшпейтін қасіретті жылдар еді.
Бірақ біз барлық қиындыққа мойымай, жеңісті тағатсыздана күттік. Біздің бүгінгі тілегіміз – осы жарық күннің мәңгі сөнбеуі, ел ертеңі саналатын жастарымыздың ешбір ауыртпалық көрмеуі. Жастар – ұлттың тірегі, мемлекеттің алтын қазығы. Олардың жігері – еліміздің күші, олардың білімі – ұлтымыздың келешегі, олардың адалдығы – тәуелсіздігіміздің кепілі. Біз болашақ ұрпақтың саналы, рухты, елін сүйетін азамат болып қалыптасарына кәміл сенеміз. Өйткені олар – азат елдің ұландары, бейбіт күннің белсенділері. Әрқайсысының жүрегінде отансүйгіштік оты лаулап, бойында ұлы далаға деген шексіз махаббат тербеліп тұрса, қазақ жерінің болашағы жарқын болары сөзсіз. Тек сол еркіндіктің ақ таңын көру бақыты бұйырсын! Еліміз аман, жұртымыз тыныш, тәуелсіздігіміздің тұғыры биік, ғұмыры ұзақ болсын!
Каримолла СЕРІКБАЕВ,
еңбек ардагері
